23 maja 1255 r. dwaj właściciele ziemi kołobrzeskiej książę dymiński Warcisław III i biskup kamieński Hermann von Gleichen, wydali dokument lokacyjny, na mocy którego powstało nowe miasto Kołobrzeg. Przyjęło ono nazwę i znaczną część funkcji słowiańskiego grodu Kołobrzeg, utworzonego w VIII w. na terenie obecnego Budzistowa.
Kołobrzeg stał się stolicą biskupstwa pomorskiego, a w chwili lokacji nowego miasta ważnym grodem kasztelańskim.

 

Nazwa Miasta

Współczesna nazwa miejscowości została ustalona po wojnie. Wcześniejsza, niemiecka nazwa Altstadt (w dosłownym tłumaczeniu „Stare Miasto") przypominała, że to miejsce było kolebką Kołobrzegu. Zastanówmy się, czy nazwa miasta tłumaczona potocznie: "miejscowość, gród czy miasto położone koło brzegu morza" jest zgodna z etymologią (źródłosłowiem). W linii prostej do morza jest przecież stąd prawie 4 kilometry. Pochodzenie nazwy jest sporne, pewnym jest, że jest to nazwa czysto pomorska (słowiańska). Jej zgermanizowana forma to "Kolberg". Większość badaczy nazwę miasta zalicza do grupy nazw kulturowych, które informują o obiektach kultury materialnej i duchowej.
Genezę nazwy wynosimy od dwóch rzeczowników: "kół" - pal, słup i "brzeg", połączonych samogłoską „o". Oznacza to zatem gród (osadę) otoczony kołami, czyli palisadą (częstokołem), leżącą przy brzegu rzeki, tutaj Parsęty. Taki słowiański, przedlokacyjny Kołobrzeg z początków XIII wieku.

 

Herb miasta

Herby miejskie pojawiły się z chwilą powstawania miast, a dokładniej po uzyskaniu praw miejskich przez osady. Powstanie herbu ma ścisły związek z pieczęcią miejską, która była zewnętrznym wyrazem samorządnej odrębności miast. Kołobrzeg jako jedno z nielicznych miast w Polsce może poszczycić się tym, że w swojej bogatej historii posiada dwa herby.
Dwie tarcze herbowe rozdzielone polskim godłem państwowym (do 1945 roku w tym miejscu widniał pruski orzeł królewski), można zobaczyć na wieży zegarowej ratusza miejskiego. Na tarczy pierwszego widnieją ponad falami dwa skrzyżowane pastorały, nad którymi wznosi się mitra (infuła) biskupia. Są to znamiona godności biskupiej, w tym przypadku symbolizują one przynależność miasta do biskupów kamieńskich. Warto dodać, że Kołobrzeg leżał w dominium kamieńskim do 1534 r., tj. do momentu wprowadzenia protestantyzmu w Księstwie Gryfitów.

Nowa religia i fakt, że Kołobrzeg w 1653 roku znalazł się w granicach państwa brandenburskiego, spowodowały ukształtowanie się nowego herbu. Widać go na drugiej tarczy herbowej. Tarcza podzielona jest na trzy pola, pole górne dodatkowo podzielono pionową linią.
Konieczność umieszczania różnorakich symboli na jednej tarczy spowodowała powstanie herbu czteropolowego.

 

 

• kąpiele morskie,
• kąpiele plażowe (popularne plażowanie),
• spacery czyli ruch.

Warto wiedzieć, że specyficzną właściwością mikroklimatu plaży jest tzw. aerozol morski. Powstaje on przez uwolnienie się z wody morskiej cząsteczek jodu, chloru, soli, bromu i innych. Aerozol tworzy się wówczas, kiedy na morzu występuje falowanie, czyli w dni wietrzne. Zasięg występowania aerozolu to 200-300 m od brzegu. Drobne jego cząsteczki mają zdolność przenikania do najdalszych odcinków dróg oddechowych człowieka.
O niezwykłych właściwościach kołobrzeskiego klimatu przekonywali się wielokrotnie przyjezdni, którzy po nocnej hulance (metoda leczenia ruchem) spodziewali się jak zwykle najgorszego, okazywało się jednak, że nie bolała ich głowa. Tylko tu za kurację można było uznać taką metodę leczenia ruchem.